Muayyen bir mezhebe bağlanmamanın tehlikesini Türk ulemasından Zahid-i Kevseri merhum "el-La Mezhebiyye Kantaratu'l-La Diniyye" (Mezhepsizlik Dinsizliğin Köprüsüdür) adlı eserinde beyan etmiştir. Sonra dikkat etmelidir ki, mezhep imamları kendilerini taklidi, iktidarı olanlara haram kılmışlardır. İktidarı olanlardan maksat müçtehitlerdir. Onlara taklidi müçtehit olanlara haram etmişlerdir. Bir takımları da mezheplerin müteaddit olmasına çatıyorlar. Onlara göre mezhep bir olmalıymış. Çünkü ayrı ayrı mezhepler tefrikaya, husumete sebep oluyormuş. Bu da hakikatle alakası olmayan indi bir saçmadır. Hakikatte mezhepler hiçbir zaman tefrikaya, husumete sebep olmamışlardır. Hiçbir kimse mesela Hanefilerle Şafiilerin mezhep harbi yaptıklarını ve bu hususta kan döküldüğünü iddia edemez. Bilakis bütün mezheplerin salikleri birbirlerine karşı hürmetkardırlar. Hanefiler, İmam Şafii anıldığı zaman "rahimehullah", Şafiiler de imam A'zam zikredildiği vakit "rahimehullah" derler. Baş sıkısında muhalif mezhebin kavli ile amel caiz olduğuna göre mezheplerin müteaddit olması bu ümmetin zararına değil, karınadır. Mezhep tek olsaydı, o mezhebe göre başı darda kalan bir insan müracaat edecek başka bir yer bulamazdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder