Camiler Diyanet teşkilatına bağlı mekanlardır.Din hayatı ile alakalı rejimin Cumhuriyetin ilanından sonra takındığı tavır bellidir.Birçok dini mekanların (mescit-cami) baskı sürecinde bakımsız ve tamiratsız kalması nedeniylede harap olup devlet tarafından üçüncü şahıslara satıldığı da bir gerçektir.1950 sonrasında din hayatına olan baskının azalması üzerine dinine sahip çıkan halkımız camilerini ve mescitlerini kendileri inşa etmişler bu amaçla yardımlar toplanmıştır.Ancak bugün,devasa bütçeye sahip Dinayet teşkilatı, halen camilerde "yardım" adı altında gelen insanlardan para toplamaktadır.Kur'an kursunda hafızlığa devam eden çocukların maişeti,caminin elektrik gideri,halılarının yenilenmesi v.s nam altında bu talep ısrarla sürdürülmektedir.İşin parasal boyutunun ötesinde cami kapısında para istemek hadisesi islamın ruhunu zedelemektedir.Sürekli para istemek imam ve müezzin kadrosunun saygınlığını insanlar nezdinde azaltmaktadır.Kişiler ceplerindeki bozuk paranın ağırlığından kurtulurken,"camiye yardım ettim" duygusuyla kendilerini tatmin etmektedirler.Din ucuz değildir.Müminin Hak Teala tarafından olan imtihanları da ucuz değildir.Devlet fakir değildir.Hayatımızın her kesimini dolduran vergi,harçlar v.s nedeniyle zaten vatandaş sıkıntıdadır.Cami'nin elektriğini,inşaasını devlet karşılasın ve Cuma günü cami kapısından "Az çok demeyin verin" diyen para toplayıcısının keskin bakışı önünden vatandaş rahat geçsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder