"Biz Erenlerin kızı ve torunu idik.Bir yanı çok büyük ve acı bir sınav, bir yanı ise mucizevi aşk yoluydu.Aşk yolunu yaşadıkça sevgimiz büyüdü ve denizler kadar olmaya başladı.
Biz doğru yolu ne cennet vaadi için nede cehennem korkusundan tercih etmeyen ,Allah7a olan teşekkürümüzü doğru yolda yapan kullar haline gelmiştik.
Sanki görünmez bir el bizi gerçeklerle yüzleştiriyordu.O el Aşık Anne'nin ve Metli Dede'nin eli idi.Mevlana efendimizin yolu aşkımızı pekiştiren bir yoldu.Okudukça bilgi ile ilmimiz arttı.Bilgim arttıkça inancımın artmasıyla beraber kur'an'ın ilk ayetinin neden "İkra" olduğunu anladım.Bir insanın her attığı adım , sınav,imtihan olur mu?Oluyormuş demek ki?Metli Dede'nin Aşık Anne'nin torunu olmak,taşlı yolun sonundaki cennet bahçesine kavuşmak imiş.Acılar insanı olgunlaştırır, kalpleri pişirirmiş meğer.Türkiye'ye döndükten sonra bambaşka bir pencere açıldı.Rüyalarım daha anlamlı ve mesajlı rüyalar haline geldi.Gözüm açıkken bazı şeyleri görüyordum.Bunlar bana verilmiş bir güç değildi.Tüm insanlar kalplerini işlerlerse ulaşabilecekleri bir sonuçtur.Bizler dünyada 7 milyor insan ın her birinde mucize var.Her bir azamız, nefes alış verişimiz, kalbimiz hep Allah'ı zikreder.Sistem böyle.
Yaşadığımız zorluklar sadece benim sınavım değil, etrafımındakilerin de sınavı idi.Kimisi sırtını döndü, kimisi önyargılı yaklaştı, kimisi küçümsedi, kimisi görmedi bile.Herkes ameline göre muamele etti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder