Reşit olmamla beraber hayatımda hiçbir şey doğru gitmemeye başladı.Çile devri başlamıştı.Allah'ım neydi bu aksilikler.? Oysa hayatımın her adımında Aşık Anne ve Metli baba'ya uygun yaşamaya çalışmıştım.Bir şeylerde yanlış mı yapıyorum diye düşünmeye başladım.Nereden bilebilirim ki bu dertlerinbeni Aşk'a yaklaştıran birer basamak olduğunu.
İngiltereye okul için gitmiştim.Yaşadığmız bazı olaylar sonucu Annem Sebahat Sultan ve ben sokaklarda idik.Aç, susuz, yersiz,yurtsuz altı ay sokaklarda yattık,kalktık.Ardık dedim ki:Bu yolun sonunda öleceğiz.Ya da başımıza bir iş gelecek.İki bayan olarak hem namusumuzu korumak hem de hayatta olmak zorunda idik.Son akşam ben isyan bayrağını çekmiştim kioturduğumuz bankın önüne bir taksi yanaştı.Taksinin içinde türkçe müzik çalıyor.Taksinin içinden bir adam indi.Yanımıza geldi:"Türkmüsünüz ?" diye sordu."Evet" dedim korkarak.Sonra "Derdiniz var herhalde bacım anlatınız, yardımcı olayım" dedi.Bizde durumumuzu anlattık.Hemen bulunduğumuz yerde bir Türk restoran vardı.Orada bizim karnımızı doyurdu.Aralarında para toplamışlar,evimize gidelim diye parayı bize verdi.Taksici bizi otoğara götürdüotobüse binip evimize ulaştık.Ben bir iş buldum.Hayatımız yoluna girdi.İlk maaşımı alınca annemle birlikte bize verdikleri parayı geri vermek istedik.Elimize teşekkür için çiçek aldık.Aynı yere gittik.Ancak o hadisenin olduğu yerde ne taksi durağı nede bir restoran vardı.Karakola dahi sorduk.İmkansız dediler.Bu mahalleye Türkler giremez.Biz şaşırdık.Aşık Anne'yi aradık.Aşık Anne "Yavrum hizmetimizi beğendiniz mi?dedi.Gözyaşlarına boğulup telefonu elimizden düşürmüşüz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder