İnsanın dünyaya geliş nedeni , dünyanın kemalat yeri olmasıdır.Her ne kadar ruh beden içinde bir hapishanede ise de ruhun erginliğe ulaşabilmesi için bu sıkıntıyı çekmesi lazımdır.Nasıl ki meyve güneş görüp onun ısısı ile yanmadıkça olgunlaşamıyorsa ruh da böyledir.Sıkıntı, çile ve cefa ruhu olgunlaştırır.Kim fazla çile çekmiş ise onun ruhunun kemalatı artmış demektir.
Bir insanın kemale gelmesi, yani insanı kamil olması , miraç etmesidir.Çünkü Allah ona, kendinden Kendi'ni, yani aslını buldurmuştur..Bulunan yine Allah'Dır.Kemale gelen bir insan, diğer insanlar gibi gökte taht kurup etrafa emirler yağdıran bir Allah aramaz.
Allah, insanın Kendi'ni bulması için içinden bir dürtü,dışından ise bir mürşit şeklinde tecelli eder.
İnsan hem başlangıç hem de sondur.Bitki dünyaya tohumla gelir.ancak tohumla gömülüp yeniden gelir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder