Şeyh Sa'di Bostan'da der ki:
Sen kar ve mal düşüncesiyle gafilken
Ömrünün sermayesi ayaklar altında kaldı
Senin akıl gözünü sevda tozları kapamış
Bu heva, bu heves ömrünün tarlasını sam yeli gibi yakmış
Haberin var mı ey kemikten kafes?
Senin canın nefes dedikleri bir kuştur
Kuş bir kerre ipten kurtulup kafesten çıktıktan sonra
Ne kadar çalışırsan çalışonu bir daha avlıyamazsın
Sakın fırsatı kaçırma,çünkü dünya bir tek nefesten ibarettir;
Alim'in nazarında bir nefes ,bir cihandan daha kıymetlidir
Vaktiyle dünyaya hükmeden İskender,
Giderken bir an içinde dünyayı bıraktı
Fakat mümkün olmadı dünyayı verip yeniden
Bir nefeslik mühlet alması
Dünya dilberine gönül bağlama
Bu dilber kiminle oturduysa onun kalbini koparmıştır.
Şimdi gaflet yakasından başını kaldır
Ki yarın utançla önüne bakmayasın
Bir yol tut, Allah'ın sevgisini kazan
Bir şefaatçı bul, bir özür dile
Yoksa zamanın devriye hayatının kadehi dolduğu vakit ,
Aman dileyecek bir an bulamazsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder