İbni Abbas (r.a) der ki :Eyyub (a.s) bu imtihanda gözünü hiç kırpmaksızın ve bir taraftan öbür tarafına dönmeksizin yedi sene,yedi ay,yedi saat hareketsiz kalmıştır.
Sofyalı Şeyh Bayi hazretleri de bu ayetten çıkardığı mana:Allah teala ,peygamberlerine çekmekte olduğu beden eleminin yok olmasını sağlayacak bir suyun çıkmasını temin için ayağını yere vurmasını emretmiş olduğuna göre bu, bizim vücud arzımızdan da ruhani hastalıklarımızın yani bizi Hak'dan uzaklaştıran perdelerin yok olmasını sağlayacak hayat suyu olan Allah Bilgisi'ni çıkmasını temin maksadıyla bize de süluk ve mücahede emrinin verilmesi anlamına gelir.Yine bu ayette Takva,mücahede ve riyazat yolunun salikleri bir yerde toplanıp yüksek sesle Allah'ı zikretmeğe başlayıp de herhangi bir hareket tarzıyla ayaklarını yere vurunca ,bu hareketlerinden maksatlarının ruhani elemlerini gidermek olması durumunda böyle bir hareket yapmaları mümkündür.Çünkü halis bir niyyet ve zahiri bir zikir ile birlikte zahiriayağın da "zahiri yere"vurulması kişiyi hakikata ulaştırır.Zira bütün şeri hükümler yerine getiren kişileri kendi hakikatlarına ulaştırırlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder