Hz.Davud’a güzel ses bahşedilmişti.Bu sesin güzelliği nedeniyle teşbihe başladığında dağlar O’na iştirak eder,kuşlar koro halinde ona katılırdı.Bu güzel sesin cansız dediğimiz dağları ve hayvan dediğimiz kuşları etkilediği ve Davud’a teşbihte katılmaları nedeniyle etkileştiğini göstermektedir.Şu halde etkilenip harekete geçme, ağlama ve benzeri tepkiler , sadece insana özgü değildir.
Anlatılır ki:Velilerden biri kendisinden yağmur damlaları gibi su damlayan bir taş gördü.Bir süre tefekkürle o taşa baktı.Taş onunla konuşmağa başladı:Ey Allah’ın dostu , Allah Teala’nın beni yarattığı günden beri onun korkusundan hasret gözyaşı döküyorum dedi.O veli de Allah’a dua edip:”Ey Allah’ım bu taşa emniyet ver”dedi.Duası kabul edilip o taşın eman ve güven içinde olacağı müjdesi ulaştı.O veli bir müddet sonra yine o yere gitti.Gördü ki öncekisinden daha fazla sular damlıyor.Sordu:Ey taş, Allah’dan eman aldığına göre bu ağlama da nedir? Taş cevap verdi:Önceleri Allah’ın azabına uğrama korkusuyla ağlıyordum.Şimdi ise eman ve selamete ulaşmanın mutluluğundan ağlıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder