İNSANI TANIYALIM

Bir beyzade kibirli ve böbürlenme yüzünden zarifçe salınarak gidiyor, gururla adım atıyor ve tekebbür sancağını yükseltiyordu. Hırka giymiş, beli iki büklüm ve gönlü ilahi nurla dirilmiş bir Allah adamı dedi:"Delikanlı, hızlı gitme,yaşlıların denenmiş öğüdünü dinle. Bu gidişin Allah katında iyi olmadığı için bu uygunsuz gidişten ayağını çak". Delikanlı ihtiyarın sözlerin sinirlendi, bilmezlik yüzünden bağırıp şöyle dedi:"Senin sözlerin bana ağır geldi. Ben kimim biliyor musun?"dedi. İhtiyar: -"Evet. İlk halin bir su damlası olup elbiseni ondan yıkayıp temizlemen sevaptır. Anne karnından kucağa geldin. İdrar yolundan iki kez geldin. Sonunda ise toprağa düşüp karanlık bir çukurda gizlenen bir cesettir. Mesela üzerindeki o perdeyi yırtsalar gözünü kapamadan az insan geçer. Baştan başa mutluluk olan orta dönemde, senin işin gece gündüz dışkı taşımaktır. Bedenin mücevherle süslü. Karnın ise işkembe gibi dışkı doludur. Sen kendini tanıyıcı olmayınca, kendini tanıman için ben ağzımı açtım. Benim bu sözümü unutma, övgücülerin övgülerine kulak asma."