İbrahim suresi 4/14 ayetidir:"Biz peygamberlerden her bir peygamberi kendi kavminin lisanı ile gönderdik". Bu ayetin manasından ilk olarak kullanılan lisan akla gelir. Arap peygamber arapça, Hint peygamber hintçe, Rus peygamber Rusca konuşarak halkını tevhide davet etmiştir. Şüphesiz, Arapça bilmeyen bir kavme arap bir peygamber gönderilmesi halinde lisan anlaşmazlığı olacağından ilk başta akla uygun gelmez. Ancak paygamber, içinde bulunduğu kavmin lisanını konuşan birisinin olması akla uygundur. Bu ayeti biraz daha dar tevil edersek: Halkın anlayacağı şekilde anlatıp izah etmek ihtiyacı ortaya çıkar. Medresede okuma yazma öğretilirken, hoca harfleri küçük çocuğun anlayıp algılayacağı seviyede öğretmeye başlar."Eli değnek gibi, Be börek gibi,dal'ın beli bükük, Cim'in karnı yarık,şın üç dişli" gibisinden. Bu anlatım tarzı hocanın ilimdeki yüksek mertebesinden fazlına nakıslık getirmez. Hoca kendi dilinden ve tabirinden dışarı çıkmış, küçük çocuğun aklı miktarının anlayacağı seviyeye inmiştir. Hadis-i Şerifte buyurulmuştur ki "Biz enbiya zümresi, nasın menzillerine tenezzül etmekle ve nasa akılları miktarı üzere söylemekle emrolunduk". Bütün halkı alem insanı Kamilin çocukları mesabesindedir. Onlara nasihat ettiği vakit, onların seviyesinde izah getirirki anlayabilsinler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder