Mesnevi-işerifte anlatılır:Aklına güvenen bir filozof ile bir iman sahibi bir bahse tutuşur.Filozof mümine der ki:Bu dünyanın sonradan yaratıldığını nereden biliyorsun? Delilinvar mı?YAĞMUR BULUTUN SONRADAN YARATILDIĞINI NEREDEN BİLİR?Pislik içine gömülmüş kurtcağız,yeryüzünün önünü sonunu nasıl bilecek?Sen yeryüzünün sonradan yaratıldığını babandan işitmişsin bu nedenle bu düşünceyesaplanıp kalmışsın.
Mümin dedi ki "Red edilmez delil canımın içinde gizlidir.Senin gözün zayıf olduğu için hilali göremiyorsun fakat ben görüyorum.İnanç sahibiateşe bile girse aşıklardaki aşk sırrı gibi ona bir ziyan gelmez.,yanmaz, yakılmaz.ben bu sırrı söyliyemiyorum".Filozof ben delil isterim" diye ısrar etti.Mümin dediki:Haydi gel seninle şu yanan fırının içine girelim.Doğrukim ise ateş onu yakmasın"dedi.veyanmakta olan ateşin içine girdi.Filozof tereddüt etti,ateşe girdi yahutgiremedi.Girmiş ise de orada yandı,kül oldu.Mümin ise ateş içinden tertemiz bir şekilde çıktı.Hakteala ,vakti saati geldiğinde peygamberini mucizesi ile destekler kiehlidünya, fizik kurallarına aykırı bu harikulede durumu gördüğünde şaşkın ve çaresiz kalsınlar.Bunedenle Müceddid-iDin geldiğinde o kulunu bu şekilde kerametleri ile destekliyecektir.
Tahirül Mevlevihazretlerimesnevi şerhindebir hatırasını anlatır:"Taşkasap semtinde Karanohut mescidivar idi.Ahmetefendiismindebir rüfai şeyhi perşembegeceleri orada Rufai ayini icra ederdi.Kendisimülkiye mektebindekapıcı idi.Yüzellikuruş aylığı vardı.Onunla çoluk cçocuğunu geçindirdikten başka , mukabele gecesinde yemek yapar , gelen fakir fukarayı doyururdu.Molla Güranicami önündeki sıra dükkanlar arasındaki kahvehanede bir sabah Rufaileri ateşin yakmadığından bahis açılmış , kahvehanedekilerden bazıları bunun hokkabazlık nevinden olduğunu , yoksa ateşin mutlaka yakacağını söylemişler.Orada bulunan Şeyh Ahmet efendi"Bakalım yakar mı yakmaz mı?" diye kalkmış .Bitişik simitçi dükkanının yanmakta olan fırınına girmiş vebir müddet ateşiniçinde oturmuş.Sonra itiraz edenlerin ricası üzerine fırından dışarı çıkmış .Kendisi yanmadığını, hatta beyaz cübbesinin renginin dahi sararmadığı görülmüş.Ben Ahmet Efendiye yetiştim.Evi bizim sokağın alt tarafında olduğu için kapımızın önünden geçerdi.Rast gelince elini öper, hayır duasını alırdım.Ben fırına girdiği görmedim.Fakat babamdan işittim.Zaten şeyhin kerameti mahallece meşhur idi."ŞerhiMesnevi.cilt 13s.737)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder