Bir zamanlar İbrahim b.Havvas , Şam civarında dolaşırken yanından geçtiği bir evin bahçesinde bir nar ağacı görür.Nar yemeyi çok arzular ama "Bu mevsimde nar çok ekşidir.Oysa ben tatlısını istiyorum" diyerek sabreder, yemez.Yoluna devam eder.Bir müddet gidip evleri geride bıraktıktan sonra bir vadiye varır.Vadide kayalıklar arasında eli ayağı olmayan birini görür.Adam, zayıflıktan bir deri bir kemik kalmıştır.Bedeni yara bere içinde , yaralarına da kurt düşmüş.Biçare adamı görünce acır ve yanına yaklaşır.İbrahim Havvas hazretleri adama şöyle der:"İstersen bu beladan kurtulman için sana dua edeyim".Adam:
-İstemem der.
-Niçin?
-Çünkü afiyette olmam benim tercihim, belada olmam O'nun tercihidir.Ben asla kendi tercihimi O'nun tercihinin yerine koymam.
-Bari izin ver de şu eşekarılarını uzaklaştırayım.
-Ey Havvas.Sen tatlı nar yeme arzusunu kendinden uzaklaştır.Bana niçin üzülüyorsun?Benim bedenimin sıhhatini ne yapacaksın? Sen kendi gönlünün selametini iste.
-Benim Havvas olduğumu nereden bildin?
-O'nu bilene hiçbir şey gizli kalmaz.O'nu bulana hiçbir şey aranır kalmaz.
-Şu eşek arılarıyla aran nasıldır?
-Eşek arıları beni sokup kurtlar meni yedikçe halim daha hoş oluyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder