Sultan Abdülaziz Han,İstanbul'da bulunan Muhammed Nurul Arabi hazretlerini huzur dersine davet eder ve orada bulunan dönemin Şeyhülislamı kendisine irade konusu hakkındaki düşxüncelerini sual eder.Hazret şöyle cevap verir:
Kulda cüz'i bir irade elsette mevcuddur.Mesuliyetin kayanağı da budur.Ancak herkeste ve her zaman değil.Mesela ben elbette cüzi irade sahibiyim.Lakin padişahın emriyle geldim.Buradan kalkıp gitmek ise benim elimde değildir."Gel" denilir gleriz;"git" denilir gideriz.Demek ki burada iradem belli bir hususta yok hükmündedir.Aynı şekilde padişahın huzurunda bulunduğumdan dolayı yapabileceğim hareketler de sınırlıdır.Bazı kimseler de aynen bu misalde olduğu gibi daimi bir surette Rabb'lerinin huzurunda bulunduğunun idraki içinde yaşar.Allah her yerde hazır ve nazır olduğu halde pek çok kimse, kendilerini sadece namazda huzuru ilahidi kabul ederler.Halbu ki belli bir manevi mertebeye yükselmiş olanlar, her an huzuru ilahide bulundukları idraki ile yaşarlar.Böyle kimselerde cüzi iradenin var sayılıp sayılmayacağını varın siz takdir edin."bu cevap padişahı çok memnun etmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder