"Ney ve insanı kamil aynı ve tek şeydir.Her ikisi de ayrılıktan şikayet eder.Her ikisi de göğsünden yaralıdır ve parangaya vurulmuştur.Her ikisi de kendi topraklarından beslenmedikleri için kurudurlar ve boşturlar.Sadece müzisyenin nefesi ile doludur.Yalnız oldukları zaman sesleri çıkmaz, onların görevi müzisyenin parmakları ve dudakları arasında bulunmak ve ona, arzusunu dile getirmesi için bir çalgı olarak hizmet etmektir.İnsan-ı Kamil, manevi alemin sonsuzluk ötesi sorgun ağaçlığından gelir ve kaderin bir cilvesi olarak cismani dünyaya düşer.İnsanlık vetabiat bağlarıyla zincire vurulur.Yüreğinde ayrılığın yangını vardır.,yüreğini dünyevi şeylerin zevkinden arındırır ve kafasından hayali varoluşu çıkarır, sonra kendini Allah'ın ellerine bırakır.Bundan böyle Allah'ın iradesini ortaya koymak için birvasıtadır artık.Yegane vazifesi budur.ve O ilahi ses, ifade edilmeyi istediği zaman, her bir ruhani varlığın temsil ettiği özel makamı bulur.
"Bu rahanivarlık ,ilahi özünden ve ayrılığın üzüntüsünden bahsettiği zaman, onu dinleyenler, tertemiz bir kalbe sahip iseler aynı üzüntüyü duyarlar.Fakat insanlar da bir çok manevi dereceler vardır ve her biri kendi mertebesine göre algılar.Bunun için Mevlana şöyle derdi:Kim ney gibi bir zehir ve panzehir gördü"kimileri için bu bir zehirdir, zira hayvani bir arzuyu dile getirir.Kimileri için ise açığa çıkan ilahi bir hatıradır."
"Ney bir dost bir sevgili gibidir.Bu devirde sevgililer ayrı idiler ve başları örtülüydü.Aynı şekilde ney de susturulmuş ve çantaya saklanmıştı. Oysa ki ney , çalmak içindir.Çalınıp sırrı anlaşılsın diye.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder