HİKAYE

Padişahın birisinin , köleleri arasında kendisine daha yakın  kıldığı ve değer verdiği bir kölesi vardır.Bu köle diğerlerinden daha güzel olmadığı  halde padişahın bu köleye karşı takındığı tavıra mana veremezler.Bir gün padişah köleleri ileçöle doğru  dışarı çıkarlar.Birden padişahın gözü ilerideki dağın zirvesine ilişir ve bakar.Hükümdar bu dağın zirvesine bir kere bakmıştır ve bakışını  öne eğmiştir.O köle bir den atını mahmuzlar ve koşarak o dağa doğru tırmanır ve bir müddet sonra beraberinde bir miktar kar ile geri dönmüş ve bu karı padişaha ikram etmiştir.Kendisine sorulur:"Hükümdarın canının kar istediğini nasıl anladın)"derler.Köle cevap verir:"Çünkü o, karın bulunduğu zirveye baktı.Hükümdarların herhangibir şeye bakışları boşuna olmaz."Bu cevabı duyan padişah orada bulunanlara dönerek:"İşte bu yüzden onu kendime yakın kılıyor ve sizlerden daha çok ona öncelik veriyorum" der.ve sözüne şöyle devam eder:"Sizler kendi nefislerinizle meşgulsünüz.oysa bu benim ahvalimi murakabe edip gözetmekle meşguldür