Şeyh Ebubekir Nişaburi müritleriyle birlikte tekkeden çıkmış bir yere gidiyorlardı.şeyh önde müritler arkasında idi.Birdenbire Şeyhin eşeği yelleniverdi.Şeyh bu yellenmeden vecde geldi, nara atıp elbisesini parçaladı.Birisi sordu :"Neden eşeğin yellenmesinden vecde geldin?"Şeyh dedi ki: Baktığım zaman müritlerimin yolu doldurduklarını gördüm kendi kendime dedim ki:"Hakikattan Beyazıt tan aşağı değilim.bu gün nasıl candan müritlerimle birlikte debdebe ile yola koyulmuşsam şüphesiz yarın kıyamet günü mahşer ovasında da başı dik naz ve izzet ile yürürüm.Bunları düşündüğüm sırada eşek yellenmeye başladı.Yani bu gibi düşüncelere dalanlara eşek yellenerek:"Daha ne zamana dek bu boş düşüncelere dalacaksın?"diye cevap verir. Bu yüzden bir ateş canıma düştü Hal geldi vecde kapıldım.
Sen kibir ve gurur hastalığına kapıldıkça ,hakikatten gün ve gün uzaklaşırsın.
Kibri yık, gururu yak.Var olmak nefsin isteğinden dir bu yüzden varlığını yak.Ey her an yeni bir renge boyanan !Senin her kılının altında bir başka firavun var. Senden bir zerre varlık alameti kaldıkça yüzlerce nifak nişanesine sahipsin demektir.Eğer benlikten kurtulabilirsen iki alemde sana düşman kesilse ne olur?Ben deme.Bende yüzlerce bela vardır.Yoksa iblisin şerrine maruz kalırsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder