Çok kalabalık olan Hint ordusuyla savaşa tutuşan Sultan Mahmut'un içi sıkıldı, rahatsız oldu.O gün bir adakta bulundu:"Eğer bu orduya karşı zafer kazanırsam, buradan elde edeceğim bütün ganimetleri fakirlere dağıtacağım"Sultan Mahmut savaşı kazandı.çok fazla ganimet ele geçti.Adamlarını çağırdı ve bu ganimetleri yoksullara dağıtın! çünkü savaştan önce Allah'a adakta bulundum şimdi ahdime vefa etmem lazım"dedi.Herkes şaşırdı."Bu kadar mal ve altın bir avuç dünyadan habersiz yoksula nasıl verilir.Ya askerlere ver ki düşmana karşı daha çok kin bellesinler veya emret hazineye götürsünler"dediler.Padişahın kafası karıştı ,ganimet dağıtıp dağıtmamak hususunda tereddüde düştü.Ebu Hüseyin adında çok zeki ve cesur bir meczup vardı.askerlerin arasında onu gören padişah yanına çağırttı.Kendi kendine dedi ki:"O meczuba sorayım ve o ne derse yapayım çünkü o askerlerden de padişahtan da azattır ve her neyi söylerse garazsız söyler"Sultan o meczubu çağırdı ,olayı kendisine anlattı.Meczup padişaha dedi ki:Artık işin iki altına kalmış.Eğer bir daha allah'a işin düşmeyecekse merak etme,sen altını düşün.Yok eğer zaman gelir de bir daha ona işin düşecek olursa , utan ve iki altını ondan esirgeme.Hak Teala sana yardım etti ve zafer kazanmanı sağladı.Böylece o üstüne düşeni yerine getirdi.Sen neden yerine getirmiyorsun?"
Sonunda Sultan mahmut altınları yoksullara dağıttı böylece adı Mahmud oldu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder