DESTUR İSTEMEK

 Meydan istemek mücahede ve mücadelesini yeterli gören dervişin irşad ve hilafetle tasarruf sahibi olmak için aceleci bir tavır gösterip müsaadeyle "Efendim bana destur!" demesidir. Bu tavırdaki kişi mürşidine veya üstadına "ben artık oldum, nakıs yerim kalmadı, bana destur, kendi yolumu erkanımı kurayım, gideyim, bana yol ver" der. Ne var ki bu kulluğa ters bir harekettir. Meydan er meydanıdır,bu meydanda nice nefsiyle boğuşup galip gelen yiğitler vardır da kimsenin haberi yoktur. İnsan haddini ve hacmini bilmeli, tevazu, mahviyet ve fakr ile köşesinde zati tecelliyi beklemelidir. Hakk'a layık olanı, güzel olanı budur. Zamansız meydan isteyenler , Allah esirgesin ya eleğe, ya feleğe havale edilirler. Dilin sükutu bu zaman için lazımdır. Dervişin yeri eşiktir. Eşikten ayrılıp meydan isteyen iven(acalecilere) Hazret-i mısri şöyle der:"İven kişi yol alamaz maksudu hergiz bulamaz/Bekle maarif kapusın yüz göstere ihsan sana"
Meydan isteyen kişide benlik vardır. Esasen arzu duyan da benliktir.Hak aşıkında çöp kadar benlik kalmamalıdır.Benliği olmayanın meydanı geniştir.