Sahabeden Nevfel,Harpte şehit düşmek istiyor ve bu yönde dua ediyordu.iki çocuğu ve genç karısı vardı.Bir savaşta şehit düştü.Efendimiz çok üzülmüştü.Elleriyle defnetti.Medineye dönülürken Nevfel'in karısı iki çocuğunu almış bir şekilde gelenlerden Nevfel'i soruyordu.Efendimize sorda.Efendimiz cevap vermedi eliyle arkadan gelenleri işaret etti.Kadın Arkadan gelen Hz.Osman,hz.Ömer ve Hz.Ali efendilerimizden kocasını sordu .onlarda Efendimizin yaptığı hareketle arkayı işaret ettiler.Kadın bir şeyler sezerek ağlamaya başladı.çocuklarda ağlıyordu.Ebubekir efendimiz geliyordu.Kadın son bir umutla Ebubekir efendimize sual sordu.Kendinden öncekilerin ,Nevfel'in şehit düştüğünü kadına söyleyemediklerini anlayınca Ebubekir efendimiz derin bir duyguyla yalvardı:"YARABBİ SEVGİLİ HABİBİNE VE EVVELKİLERE KIRDIRMADIĞIN KALBİ BANA MI KIRDIRMAK İSTİYORSUN.ŞİMDİ NEVFEL'İ SAĞ OLARAK BURADA İSTİYORUM dedi ve "ALLAH"diye bağırdı.Nevfel,atıyla birlikte elinde kılıç olduğu halde geldi:Beni kabirde yatırmayıp hayfla çağıran kimdir?deyince,Ebubekir efendimiz: "Ailen ve çocukların seni bekliyor.Ben çağırdım"dedi.Nevfel tekrar dirilmişti.Bu hadiseden sonra iki çocuğu daha oldu ve sonraki bir harpte tekrar şehit düştü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder