CENNETLİK EDEN BİR SÖZ

İstanbul'da Evliyaullah'tan bir zat Hakka münacaat eder ve Bu dünyada iken Cennetlik ve cehennemlik bir kulu görmek ister.Hitabı İzzet ulaşır ki:"Yarın sabah erken Yedikule kapısına git,kapı ilk açıldığında dışarı çıkan kişi Ehli cehennem,akşam kapıdan içeri son giren kişi ehli cennettir".Sabah erkenden Yedikule kapısının açılmasını bekler ve dışarıya ilk olarak küçük bir çocuğun elinden tutmuş vaziyette bir ihtiyar Müslüman çıkar.Esef eder.Yazık,şu Müslüman saçını sakalını ağartmış cehenneme gidecek diye.Akşamı bekler,Kapıdan en son içeriye gireni görmek için baktığında en son giren kişininde çocuğun elinden tutan aynı ihtiyar olduğunu görür ve taaccüp eder.Sabah cehennemlik ti,akşam cennetlik oldu.Cenab-ı Hakk Evliyanın sırrına hitap eder ki:O ihtiyar çocuğuyla birlikte deniz kenarında oturdu.Çocuk babasına sual etti:"Baba,bundan daha büyük bir deniz var mı?".Babası dedi ki:"Evet oğlu var.onun ismine ilahi rahmet deryası derler ki onun ucu kenarı yoktur"İşte bu söz o adamı cennetlik eyledi"diye fermanı ilahi gelmiş(Aşçı İbrahim dede)