Hak Teala, meleklerine Hz.adem'e secde etmelerini emretti. Buradaki secde alnını yere koymak değildir.Meleklerin secdesi Hz.Adem'e baş eğmeleri ve tabi olmalarıdır. Bu alemi insanide nefsi sücud değil semere-i sücud vardır. Yani şerefi ve fazileti sabit olan kimseye karşı secde etmek caiz değildir. Belki o kimseye karşı semere-i sücud olan tevazu ve alçak gönüllülükte bulunmak ve onun kendisinden daha ileride bulunduğunu ve kendisinin ondan daha aciz olduğunu ikrar etmek ve onun şerefini ve tekaddümünü ispat eylemek lazımdır. Bunlar insanın güzel ahlak ve sıfatındandır. Bunların aksi olan serkeşlik, hodbinlik, erbabı fazileti tahkir etmek kötülenmiş ahlak olup sıfatı şeytaniyedendir. Nitekim İblis fazlı sabit olan Adem'e secde ve serfüru etmedi ve indi ilahide kovulmuş ve lanetlenmiş oldu. Adem, kendisinden zahir olan bu semere-i sücud sebebiyle Hakk'ın dergahının makbulü oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder