ZÜLKARNEYN, RUHİ İNSANİDİR. BİR ŞAHI NÜZUL, BİR ŞAHI URUCDUR. Zülkarneyn mağribe eriştiğinde, güneşin sıcak pınara gurup ettiğini gördü:"Güneşin battığı yere vardığı zaman onu kara bir denize batar buldu. Onun yanında bir hak gördü"(Kehf 18/86). O sıcak pınar insanın cismidir. Cismi ademi, sıcaktır ve hararet-i garaziyyesi vardır. Ruh güneşi ona nüzul eder ve ondan uruc eder. Güneş sıcak pınara nüzul eder, soğuk pınardan uruc eder. Zülkarneyn mağribte bir kavim buldu ki çok kuvvetli olmakla birlikte gayet cahil,habersiz idiler.Karanlıkta kalmış, aydınlıktan nasipsizdiler."Güneşin doğduğu yere varınca onu güneşten başka örtünecek şeyleri bulamayan bir kavim üzerine doğmuş buldu)(Kehf 18/90). Mağripte ve maşrıkta bulduğu kavimler sıfat-ı ruhani ve sıfat-ı cismani olanlardır.Mağrip bir seddir, maşrık bir seddir. Mağrıp ve maşrık iki set arasıdır. O iki set içindeki kavim yecüc ve mecücden şikayet etti. Yecüc ve Mecüc şehvet ve gazaptır. Yecüc ve mecücden şikayet eden kavim, sıfatı ruhaniyye ve kuvva-yi akliyye idiler. Zülkarneyn dedi ki:Siz bana kuvvetle yardım edin ki Yecüc Mecüc arasına bir set inşa edeyim."Bana demir parçaları getirin"Kehf 18/96). Demir parçaları metanet ve doğruluk ve sebattır.ve kahr ve meni nefstir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder