Bir adam, söz bilen bir hakimden sordu:"Hak ve batıl nedir?" O hakim dahi kulağını tutarak soru soran kişiye göstererek:"Bu batıldır" dedi. Yani kulaktan işitilen sözler şek ve şüpheden ari olmadığı için batıldır ve eğridir; ve gözün gördüğü şeylerde şek ve şüphe bulunmadığından "Göz haktır ve doğrudur; gözün gördüğü şeylerden yakin hasıldır". Mesela birisi bir olayı anlatsa inanırız. Ancak bir başka biri gelip:"Hayır o vakıa öyle değil ben gördüm" dese derhal şüphe hasıl olur. Fakat, dinleyen kimse o vakıayı görmüş olsa, kim ne derse desin şüphesi olmaz.
Sufi şüphesiz kulaktan beslenir, gelişir. Kelamı Resulullah ve kelam-ı evliyaullah onda ilmi yakin hasıl eder. Ancak göz cihetinden mühim olan şeyleri gördüğü vakit aynel yakin husule gelir. Kulak, göze nispetle nakıstır. Ancak Hakk'ı müşahedeye kabiliyeti olmayanlar ise dinlemek suretiyle müşahedenin hayaline sahip olurlar.
Sufi şüphesiz kulaktan beslenir, gelişir. Kelamı Resulullah ve kelam-ı evliyaullah onda ilmi yakin hasıl eder. Ancak göz cihetinden mühim olan şeyleri gördüğü vakit aynel yakin husule gelir. Kulak, göze nispetle nakıstır. Ancak Hakk'ı müşahedeye kabiliyeti olmayanlar ise dinlemek suretiyle müşahedenin hayaline sahip olurlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder