ATTAR

Beyazıd bir gece şehrin dışına çıktı,hiçbir tarafta halkın gürültüsünden eser yoktu.
Alemi tamamen aydınlatan bir ay ışığı vardı.,gece bu ay ışığının nurundan gündüz gibi olmuştu.Gökyüzü yıldızlarla bezenmişti.herbiri kendi hedefi doğrultusunda hareket ediyordu.Şeyh bir müddet sahrada dolaştı,sahrada ve ovada hiçbir şey hareket etmiyordu.İçinde bir hareketlilik meydana geldi ve dedi ki:Ya Rabbim içimde bir acı ve sızıntı oluştu.Senin bu kadar azametli bir dergahın var da neden iştiyakı olan kimseler burada yok?"
Hatiften bir nida geldi:"Ey yolda hayretler içinde kalmış er!Padişah herkese yol vermez.
Bu dergahın izzeti,her dilencinin bu dergaha yaklaşmamasını gerektirir.Çünkü bizim izzet haremimiz nurlar saçar ve uykuya dalmış gafilleri kendisinden uzaklaştırır.Yüzbinlerce insan arasında bir kişinin bu dergaha kabul edilmesi için yıllarca beklemesi gerekir".(Attar-Mantıkuttayr)