Bir önceki yazıda ,cennet ümidiyle bu işi yapmanın manevi tehlike olduğu ifade edilmişti.Bizim nazarımızda iyilik olarak gözüken şeyler Hak Teala yanında çirkin olabilir.İbadeti Hakk'a yapmak gereklidir.Nefse karşı ibadet olmaz.İbadet ancak Hakk'a tapmaktan ve O'nun azamet ve celali önünde zelil olmaktan ibarettir.İbadet edenin,ibadetine bir karşılık umması nasıl günah ise hiç ibadet etmeyenler ise tamamıyla günah çirkefi içine batmış olurlar.İbadet nedeniyle olan hizmetimizi layık zannetmeyelim.Kabahat bayrağını kaldırmış oluruz.Cenabı Hakk'ın bize zikir etme ve dua etme isteğini vermiş olmasından mağrur olmayalım.Bu mağrurluk bize Hak Teala ile yakın olmaya,onunla konuşma yapmaya selahiyetli olduğumuz zannını oluşturmasın.Çok insanlar bu noktada ayakları kayar.Hak Teala münkesir(kırılmış)bir kalp ister.Acziyet ifade edilmesini ister."Dine hizmet ediyorum","Allah yolunda zorluk ve meşakkate katlanıyorum.Bu nedenle ben tabi ki cennete layığım"şeklindeki düşünce duygu şuna benzer ki:Bir şahıs padişahın emri üzerine devlet hazinesindeki örtülü ödeneği kullanmaya memur edilmiştir de yaptığı sarfiyat nedeniyle övünç duyar.Bilmez ki kimin malını kime vermiştir.
Mevlana Vakfı İSKENDERUN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder