Bağdat tasavvuf ekolünün önemli bir temsilcisidir.Sırrı Sekati, Ahmed b.Hadrevy ,Muhammed b.Ali el-Kassab,ve Ahmed b.Ebül Havari gibi şahıslardan tasavvuf terbiyesi almış ve kendisinden de İbnül Cella,Ebubekir el-kettani,Cafer el-Huldi Ebu Bekir el-Vasıti gibi tasavvuf ehli insanlar yetişmiştir.Hayatının son zamanlarında sokaktan geçen bir şahsın "Seni öyle çok sevdim ki, akıllılar bu menzile vardıklarında hayrete düşerler" beytini duyunca vecde gelir , kamışlarla dolu olan bahçede tabanları yarılıncaya kadar sema edip döner.
Ebül Hüseyin'in temel görüşleri:"Vecd" ruhta meydana gelen bir kıvılcımdır, dille anlatılamaz , mücahede ve riyazete devam gerekir, nefsin arzularına karşı müsamahayı terk , insanlara müdahane etmemektir.Ebül Hüseyn sohbeti uzlete tercih etmiştir.Üzerinde özellikle durduğu şey "isar" yani "fedakarlık"tır.İsara dayanmayan sohbet ve arkadaşlıkların doğru olmadığını söylemiş, nimet ve imkanlarda , maddi-manevi bütün nimet ve imkanlarda kişinin arkadaşını kendisine tercih etmesi gerektiğini vurgulamıştır.Bu nedenle "İsar" ı esas alan tasavvuf anlayışına "Nuriyye " denir.Tasavvuf tarihinde "Allah sevgisi" yerine "Allah aşkı" tabirini kullanan ilk kişi Ebül Hüseyn en-Nuri dir.
Ona göre, tasavvuf bilgi ve şekil değil , ahlaktan ibarettir.Ayrıca sufi , sema eden, ancak bununla beraber şeriatın emir ve yasaklarına uyan kimsedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder