Bu aşıkların işidir.
Malik b.Dinar anlatır: "Mekke'ye doğru yola çıktım. Yolda bir genç gördüm. Gece karanlığı bastırınca yüzünü semaya dikti ve şöyle dedi." Ey taatlar kendisini sevindiren ve günahlar kendisine zarar vermeyen! Seni sevindirecek şeyi bana bağışla ve sana zarar vermeyen şey için beni bağışla ".İnsanlar irhama girip telbiye getirmeye başlayınca ona:"Sen niçin telbiye getirmiyorsun ?" dedim. Şöyle cevap verdi:"Ey Şeyh, geçmiş günahlara ve yazılıp kayda geçirilen cürümlere telbiye fayda etmez Ben "Lebbeyk " deyip te bana: "Sana Lebbeyk de yok ve Sa'deyk de yok. Senin sözünü dinlemiyor ve yüzüne bakmıyorum" denilmesinden korkuyorum".dedi ve Sonra da geçip gitti. Onu bir daha ancak Mina'da grdüm.Şöyle yalvarıyordu: "Allah'ım beni bağışla. insanlar kurbanlarını kestiler ve sana yaklaştılar. Benimse canımdan başka kurban edip sana yaklaşacak bir şeyim yok. Onu benden kabul et. Sonra bir sayha attı ve canını verip yere yığıldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder