DAVETÇİLERDE KONUŞMA USLUBÜ

Allah’a davet edenlerde konuşma uslübu yumuşaktır.Kendi ilminin ziyade olduğunu,muhatabının ise cahil olduğunu hissettirmez.Kibardır.Hz.İbrahim (a.s)’ın babası ile olan konuşmalarında bu özellikler vardır.Müşrik olan ,putlara tapan babasına “Babacığım”şeklinde ifadeler kullanarak davet etmiştir.”işitmeyen,görmeyen sana hiç faydası olmayan şeylere niçin tapıyorsunuz” diyerek mantıksal gerekçeleri ileri sürüp iknaya çalışmaktadır.”Bana sana gelmeyen bir bilgi geldi;bana uy, seni düzgün bir yola ileteyim”sözlerinden her ne kadar babası cehaletin zirvesinde olsa da onu aşırı cahillikle anmadı.Kendisi engin bir bilgiye sahip olduğu halde kendini üstün ilimle vasfetmedi.Aksine kendini çok iyi bilinen bir hususta babasının arkadaşı gibi gösterdi.Hz.İbrahim bu ifadeleri yumuşaklık ve lütuf babında söylenmiş sözlerdir.Hakk’a çağıran kişi yumuşak olmalıdır.Allah Teala İbrahim’e şöyle vahyetti:”Ey Halil ! Kafirlerle beraber de olsa ahlakını güzel tut ki, iyilerin girdiği yere(ulaştığı mertebeye)ulaşasın.Çünkü benim arşımın altında gölgelendireceğime , mukaddes bahçede oturtacağıma ve civarıma yaklaştıracağıma dair önceden verdiğim söz, ahlakını güzelleştiren kimse hakkındadır.