Hüsameddin Çelebi hazretlerinin son zamanları idi.on yıldır onunla hemhal olan Mevlana efendimizin oğlu Sultan Veled hazretleri müteessirdi."Siz göçtükten sonra benimin canımın yoldaşı kim olacak?Kiminle oturup kalkacağım? Ruhumun gıdasını kimden alacağım ve kiminle arkadaşlık edeceğim? Bu can eritici ve dünyayı yakan ayrılıktan sonra benim dert ortağım kim olacak?" diye sızlandı.
Çelebi Hüsameddin Hazretleri yatağından doğrularak kalktı.Sultan Veled'e yaslanarak , bir süre oturdu ve ona "Canım, ruhum sakın gam yeme ve kedere hiç bir suretle yol verme.Ölümünden sonra karşılaşıpta aciz kaldığın her işte ve zorlukta, bu zorlukların çözülmesi için başka bir şekil içinde , senin yanına gelip kendimi sana arz eder, nurlu bir beden içinde şekle bürünüp türlü nurlarla görünürüm" diyerek onu teselli etmiştir.
Gene bir gün Sultan Veled'e :"Ey Bahaeddin.bana iyi bak , benim çekirdeğim ağaç olunca beni görebilir ve anlıyabilirsin. Bizim manamızı iyi anla ve çok çiğne ki bir tad alasın ve haz duyasınŞunu iyi anla ki Peygamberlerin, velilerin ve onları sevenlerin vücudu telef olmaz.Yere attıkları her çekirdek ve her tohum şeklen ölür ve kaybolursa da bir müddet sonra dirilip ağaç olur.Peygamberlerin ve Velilerin cisimleri de böyledir."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder