Övmek asrımızın hastalığıdır.Övenler,kolay geçim vasıtası için bu yolu seçerler .Övülen ise zehirlenmiştir.Peygamberlerin ve Evliyaullahın hayatına baktığımızda övme ve övülmekten fersah fersah kaçmışlardır.İbni Arabi hazretleri,bir taş üzerine çıkarak Şam halkına nida etmiştir:Ey Şam halkı!sizin taptığımız benim ayağımın altındadır".Şam halkı,kendilerinin putperestlikle itham edildiğini düyünerek şikayetçi olmuşlar ve neticede İbni Arabi idam edilmiştir.Halbuki o insanlara dese idi ki "üzerinde bulunduğum taşın altında hazine vardır"insanlar onu öldürmeyip öveceklerdi.Bu övülmeyi istemedi idama razı oldu.Efendimizin hadis-i şerifidir:"
Bir adamı yüzüne karşı övmek,eline kılıç alıp vurmaktan daha kötüdür,zararlıdır".Hazreti Ömer Efendimiz,Halife olduğunda yüzü sararmıştı,sordular:Neden yüzün sarardı?Buyurdular ki:"
Resulullah SAV benim hakkımda bir çok övücü hadisler söylemiştir.Ben de insanım yanılırım.Benim hatamı söyleyecek adama "Sus,sen Ömer'den büyük mü oldun ,onun hakkında bu kadar hadis var"derler,söz söyletmezler.Ben de kendiliğimde noksanımı düzeltemem,helaka giderim diye korkuyorum.Deyince bir sahabe ayağa kalkar ve kılıcını bir miktar kınından çeker:
Ya Ömer sen eğer şeriattan ayrılırsan seni eğri kılıncımızla düzeltiriz"deyince toplum içinde bu anlayışta birileri olduğundan dolayı Hz.Ömer memnun olmuştur.Bu örnekleri okudukça,acaba diyoruz.Bizi idare edenler bu örnekleri okumazlar mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder