Tasavvuf ıstılahında halvet, tarikata intisap eden bir müridin , muayyen bir zaman sonra , şeyhinin isteğiyle, insanlardan uzaklaşarak , yalnızca bir yerde(tekkelerin özel bölümlerinden bir yerde) inzivaya çekilmesi ve bir süre (umumiyetle kırk gün) devamlızikretmesidir.
Halvetten murat, kalb evini Allah'ın gayrından temizlemektir.
Uzlet kalbin Allah Teala'ya yakınlığı, uzlet ise maddi varlığın insanlardan uzaklaşmasıdır.Kalbin Allah'a yönelmesi , insan vücudunun yalnızlığına bağlıdır.Tefekkürü olmayan uzletle, zikri ve tezkiyesi olmayan halvet insana faydalı olmaz.İnsan uzlete devam ederken kendisini halkın şerrinden koruduğuna değil, bilakis insanların kendi şerrinden kurtulduğuna inanmalıdır.Zira halkın şerrinden korunmak gayesi ile hareket eden mürid, insanlardan üstün bir meziyete sahip olduğu inancına kapılır bu hal müntesip olduğu mesleğiyle kabili telif olamaz.
Bir sofiye sormuşlar:"Sen sofilerden misin?"Adam cevap vermiş:"Hayır değilim.Belki bir köpeğin bekçisiyim.Nefsim bir köpektir.Ben , insanların selameti için , onu aralarından çıkardım".
Bazı kimseler kendilerinde garip ve acip haller meydana gelsin için halvete girerler.Bu hareket doğru değildir.Çünkü halvet ve vahdet imanın güçlenmesi ve nefsi kontrol için bir vasıtadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder