Bu insan-ı kamil, Mevlası katında aziz ve mükerremdir.Ve insanlar içinde hem gönüllerin mahbubu ve hemde hürmete layıktır.Halkın ona hürmeti sebebsiz ve cebridir; ahbablarının hürmeti muhabbetten, ağyarın saygısı ise kahridir.Ancak kendisine gösterilen bunca hürmet ve saygıya rağmen , o asla insanlara meyletmez.Ve zalimleri katiyyen sevmez.Böylece o zalimlerin tabiat ve huylarında bulunan ateşten emin olur.Fakir olması hasebiyle her ne kadar ona ihsanda bulunsalar da yine onlardan yüz çevirip Rabbisiyle başbaşa kalmayı tercih eder.O. tecrübeleri ile şunu öğrenmiştir ki ; insanlardan müstağni oldukça onların kendisine karşı olan muhabbet ve meyilleri artmıştır.Şunu bilmiştir ki ; onların mallarında eğer bir nasibi var ise , elbette bir bahane ile kendisine gelir.Halbu ki o gönül aleminde öyle bir salatanata sahiptir ki cisimler alemi onun hükmü altındadır.Şu halde o büyük sultan emri altındakilerden bazılarına tenezzül edip nasıl meyledebilir? veyahut bu şekilde onlara güvenip meyl edebilir?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder