Dağ köyünde yaşayan bir çoban şehre gelmiş ve bir şeyh efendinin sohbetinde bulunmuş. çok da hoşuna gitmiş.Köyüne dönmüş ama dağda şeyh falan yok.Çobanlık yaparken şeyhi nereden bulacak.Derken bir Kangal dikenini kendine şeylh edinmiş.Kangal dikeninin kökü zayıf dalları büyük olur.Bir yaz onun etrafında tavaflar dönmüş, "hizmet eden himmet bulur" düsturunca onu sulamış.Bir mürit şeyhine nasıl hizmet ederse o da öyle hizmet etmiş.
Derken sonbahar rüzgarları çıkmış.Rüzfar zayıf köklü kangal dikenini yerinden sökmüş.Kangal dikeni önde, mürit arkasında koşmaya başlamışlar.Bu arada çoba nhem koşuyor hemde "Şeyhim beni bırakıp nerdeye gidiyorsun?"diye gözyaşı döküyormuş.Kangal dikeni gitmiş gitmiş bir mağaranın önünde durmuş.
Meğer bu mağarada "Kırklar" toplantı yapmakta imişler.Kırklardan birisi vefat ettiği için onu yerine kimi alsak" diye istişare halinde imişler.
Biri demiş ki:"Hindistanda bir zahit var onu alalım..Bir diğeri "Afrikada iyi bir derviş var onu alalım".Bir başkası:"Yahu o kadar uuzağa niye gidiyorsunuz.Makamın sahibi kapının önüne kadar geldi.Kapıyı açalım da Kangal dikeninin müridini içeri alalım" demiş.
Samimiyetle yapılan hiçbir şey boşa gitmez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder