Sürekli Mevdûdî’nin Tefhim’ini ve diğer eserlerini okuyan talebelerin, zaman içinde tamamen veya kısmen onun şahsiyetine dönüştüklerini müşahede ederiz.. Bundan sonra Mevdûdî gibi müsbet insanlarla akıl, ruh irtibatı kuranlar ile negatif insanlarla irtibat kuranların, kişilik yapısına göre o kişiye olan dönüşümlerini sürekli müşahede ederiz.; “Bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim.” sabitesiyle karşılaşırız. Bu benzetiş fıtrî/kozmik bir kanundu hiç şüphesiz… Konuyla ilgili bütün problemlerin, “iyi” örneklerle beraber olup olmamak noktasında odaklandığını görürüz. Kısaca, bu durumu anlamayanların, rabıtayı, “insana tapmak” şeklindeki oldukça sığ antropomorfik anlayışa sığdırma çabalarını, entel-ironik bir keyfiyet olarak düşünmek gerekir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder