Cibrîl hadisine göre, bütün dinlerin ortak esaslarından olan ibadet ve muamelât alanı İslâm dininde “islâm” kavramıyla ifade edilmiş, daha sonra bu alanı inceleyen ilim dalına “fıkıh” ve bu alanda oluşan ekollere de “mezhep” adı verilmiştir. Hanefîlik,Şâfiîlik, Mâlikîlik ve Hanbelîlik bu gruba girer.
İnanç esaslarının Hz. Peygamber’in lisanındaki tanımı ise “iman” olmuştur. Bu alanı inceleyen ilim dalına kelâm ve bu alanda oluşan ekollere de fıkıhta olduğu gibi “mezhep” adı verilmiştir. Mâtürîdîlik ve Eş’ârîlik bu mezheplerdendir.
Her inanç sisteminde mutlaka bulunan, dinlerin derûnî ve rûhanî boyutu ise İslâm dininde “ihsan” kavramıyla tarifini bulmuş, bu alanın konularını inceleyen ilim dalına İslâm tarih ve kültüründe “tasavvuf” adı verilmiş ve tasavvuftaki ekollere de “tarîkat” denmiştir.
Mezhepler ile tarîkatların ortaya çıkış şekil ve süreçleri ile bunların kendi alanlarında icra ettiği görevler arasında hemen hemen fark yoktur. Mezheplerin de tarîkatların da “hak” (doğru) olanları ve “bâtıl” (yanlış/sapık) olanları vardır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder