Fetih suresi 2 ayetinde buyrulur:"Allah senin , geçmiş ve gelecek günahlarını bağışlamak için bu fethi sana nasip etti"ayeti ile alakalı olarak İbn-i ata şöyle der:
"Salat ve Selam üzerine olsun ,Hz.muhammed mustafa; Sidretül münteha ağacına vardı.Bu ağaç arşın üzerindedir, Cebrail'in durağı, makamıdır.Oraya varınca yoldaşı Hz.Cebrail ayağını geri çekti, daha ileri gitmedi.bunun üzerine Efendimiz (SAV):"Ey kardeşim Cebrail, böyle heybetli ve azametli yerde beni yalnız mı bırakacaksın?" Yüce Allah makamında şöyle hitap etti:
"Şu iki, üç adımlık yolda ona (Cebrail'e) alıştın da onsuz kalınca endişelendim mi?" buyurdu.İşte naz makamında ki bu endişe kusur sayıldı.Fetih suresi 2. ayetinde zikredilen kusur bu kusurdur.Yani , Allah'dan başkası ile samimi olma alışkanlığını senden temizledik, seni başkalarına muhtaç olmaktan kurtardık.
Yüce Allah Nebi ve Veli kullarını küçük hatalar ile imtihan etti. Sonra onlar, kusurlarını bilip sızlandılar.Allah onları bağışladı.Fakat Efendimizi (SAV) bir perde ile hata yapmaktan korudu.Bir suç işleyip yalvarmasına meydan vermedi.O suç nedir? Adını bile anmadan gelmiş gelecek bütün suçlarını bağışladı.Bu mertebeden maksat muhabbettir.Bu rütbe diğer peygamberlerden daha üstündür"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder