TOMA'YA GÖRE İNCİL

Bu incil, Hz.İsa peygamberin Didimus Yahuda Toma isimli havarisi tarafından yazıya geçirilmiş 114 hadisini ihtiva eden bir İncil kitabıdır.Kilisenin resmen tanıdığı Kanonik incillerden(  çok farklı, müslümanların irfani çevrelerinin aşina olduğu irfani çevrelerin bir imajını canlandırmaktadır. 

Bugün Kilisenin tanığı dört incile Kanonik inciller denmektedir.Kilisenin dışında kalmış İncillere ise Apokrif İnciller denmektedir. Kilisenin kabu lettiği  dört incil Markos, Matta, Luka ve Yuhanna İncilleridir.Toma'ya göre İncil ise 1945 de Mısırda keşfedilmiş , Kıptice yazılmış Didimus Yahuda toma tarafından kaydedilmiş apokrif bir İncildir.

Hırıstiyan dünyasının kabul etitği  Kanonik inciller belirsizliklerde doludur.Hiçbirinin 1- Müellifi, 2- Yazıldığı yer, 3- İlk nüshasının dili  ve 4- İlk nüshasının tam içeriği hakkında kesin bilgi ve ikna edici delilleri yoktur.Bilim adamları ile ilahiyatçılar bu konularda hala ciddi tartışmaktadır.

Toma İncilinde kaydedilen 114  söz(Hz.İsa'ya atfedilen hadis) şeri bir bilgi değil İrfani bir öğretidir.Zahiri alemin ötesinde melekut dediği bir başka alemin var olduğu vurgulanmaktadır.Hz.İsa  Melekut'u tanımanın ve Melekut'a girmenin önündeki engelleri : 1-) Nefse arif olmamak, 2-) Nefse bağımlı olmak, 3-) Dünyaya karşı oruçlu olmamak, 4-) Zıtları tevhid etmekten aciz olmak , 5-) Kader'e tam anlamıyla teslim olmamak, 6-) Kendisinin yolundan , yani Şeriatından uuzaklaşmak olarak  tesbit etmektedir. Bu sayılanlar Toma incilini diğerlerinden ayıran bsariz özelliklerdir.

"Dünyaya karşı oruçlu olmamak" ifadesi Toüma incilinin 27.nci hadisidir.Tamamı şu şektildedird:" (İsa dedi ki) Eğer dünyaya karşı oruçlu değilseniz Melekut'u bulamayacaksınız. Eğer Sebt gününü (gerçekten de ) sebt günü kılmazsanız Baba'yı asla görmeyeceksiniz"

Dünyaya karşı oruçlu olmak, dünyanın lezzetlerinden , dedikodularından ve ilka ettiği heva ve heveslerden vazgeçmek, sade ve edep dolu bir hayat sürmek, kısaca nefsi sıkı koruma altında tutmaktır.

İncil'de gğeçen "Baba" kavramı ile Ataerkil toplumlarda  Baba ailenin reisi olmak hasebiyle daima kudreti, ailyenin rızkını sağlamayı, ailenin düzenini kontrol etmeyi , aile fertlerinin geleceğine ilişkin karar vermeyi temsil ettiğinden Tanrı'ya Ünsiyet kespetmek, herkesin göstermesi gereken saygıyı göstermek manasında Baba denmiştir.

İslamiyet , Tanrı'nın bunun gibi beşeri bir isimle anılmasına müsade etmemiştir.İhlas suresi, Yunus /101, İsra/ 111 , Ankebut 35, Enbiya 26, Zuhruf 82 ayetleri Hz.İsa'nın Sünneti'nin bu vechesini ilga ederek, Allah'a mecazi bile olsa babalık izafe etmeyi yasaklamıştır.

Hz.İsa nezdinde "Baba" kavramının tıpkı İslami "Allah" kavramı gibi Rab kavramından daha zengin bir içeriğe sahip bulunduğunu göstermektedir.