GEÇER

Izdırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer, Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer Gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer Devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi, Çağlayan gözyaşı mı, yoksa bu hicran seli mi? İnleyen saz-ı kazann acaba bam teli mi? Çevrilen dest-i kaderle bu şuurun fiili mi? Ney susar, mey dökülür, gulgule-i Cem de geçer İbret aldın okudunsa şu yaman dünyadan Nefsini kurtarıgör masiva vü mafihadan Niyyet-i hilkati bul aşkı çıkar aradan, Önü yoktan, sonu boktan bu kuru davadan Utanır gayreti şefkatle cehennem de geçer Ne şeriat, ne tarikat, ne hakikat, ne türe Süremez hükmünü bunlar yaşadıkça küre Cahilin korku kokan defterini Tanrı düre Marifet mahkemesinde verilen hükme göre Cennet iflas eder, efsane-i Adem de geçer Serseri Neyzen'in aşkınla kulak ver sözüne Girmemiştir bu avalim bu bedayi gözüne Cehlinin kudreti baktırmadı kendi özüne Pir olur saki-gül-çehre, bakılmaz yüzüne Hak olur pir-i mugan, sohbet-i hemdem de geçer NEYZEN TEVFİK KOLAYLI