Bugün bir meclise vardım oturmuş pend eder vaiz
Okur açmış kitabın bu halkı ağlatır vaiz
İkiye bölmüş cihan halkın birini cennete salmış
Eliyle kürsüden birin tamuya sarkıtır vaiz
Çıkar ağzından ateşler yakar şeytan-ı melunu
Sanırsın yedi tamunun azabı kendidir vaiz
Tamuya şöyle doldurmuş içinde yok duracak yer
Ana yerleştirir halkı acep hizmettedir vaiz
Yaraşır vaaz ona hakka,ki yanar yakılır her dem
Niyazi’nin hemen ancak cihan, da adıdır vaiz.
Niyazi Mısri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder