Varlıklarınızdan diğer insanların haberdar dahi olmasını istemiyorsunuz.Olur ya nefsiniz bir yol bulur.Siz zaten mahfuz değil misiniz.Bu dünya mevtıine gelme gayeniz biz körlerin elinden tutup yol göstermek değil miydi.?Yoksa bu dünya hapishanesine birisinin malını çaldığınız için gelmediniz.Körler,susuzlar ve açlar sizlerin el uzatmasına muntazırdırlar.Sizler isminizi ve resminizi esirgerseniz bu zavallıları ne yapsınlar.Zaten yanlarında,içlerinde kanlı hasımları hazır ve ahdetmiştir:O'nun yoluna gitmekten men edecek,sapıtacaktır.Zavallılar,"bana gel,senin annen benim"diyen gulyabanilerin sesini,tuzağa çağıran avcının sahte kuş sesini "bildik" diyerek oralara gitmekteler.Siz,mezar taşından dahi isminizi esirgerseniz biz zavallılar sizleri nasıl bulacağız.Resimlerinizi bloğa asarak onlara bakmakla neşelenmekteyiz.ve sizleri yanımızda hissetmekteyiz.Bizim yegane zevkimizde bu.Sizin isminizle meşgul olmak.İhtişamlı camiler yaptık ama kendi camimizi ihmal ettik.Kur'an'ı en güzel matbaalarda tab ettirdik ama senin canlı kur'anlarından bihaberiz.Baktığımız ayna hep ters gösteriyor.Sağ elimizi kaldırdığımızda aynadaki resim sol elini kaldırıyor.Bu aciplikler içinde bizler ne yapalım?Arıyoruz.
"
Bütün dostlarımız gittiler.biz yapayalnız kaldık.Kimsesizler kimsesi,yalnız kalanların dostunu,her an çağırıp duruyoruz.Bütün dostlar hayal gibi gözümüzden çekilip gittiler.Bizde ylnız kalınca ,bütün dostlar bizleri bırakıp gidince ,bizlerde sevgilinin hayalini gözümüzün önüne aldık.
Bir zaman geliyordu,sevgilinin ırmağından sular alıyor,kaplarımızı dolduruyorduk.Ayrılık ateşi ile tutuşmuş gönlümüze serpeliyorduk.Zaman oluyordu,aşk ağacının altında meyveler silkiyorduk.Bir an oluyordu,bize şekerler inciler saçıyordu.Bir an oluyordu ,şekerlerine üşüşen sinekleri kovuyorduk.
Sevgilinin hayali ,evinin kapısından çıkınca ,onun kapısına kapıcı olduk.Hayali kapıdan çıkıp gidince ,biz o kapıda kaldık ayrılmadık"(Divan-ı Kebir)
Mevlana Vakfı İSKENDERUN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder