Nadanı terk etmedin yaranı arzularsın
Hayvanı sen geçmedin insanı arzularsın
Bir insan,Hakkı bilme ve tanıma yolunu arzulamamış,bu yönde olan insanlarla birlikte olmayı,onlarla yürümeyi istemeden (fiziksel gayret içine girmeden),duygu ve fikir olarak Cenab-ı Hakkın müşahedesini isteyen,ruhsal zevk yaşamayı isteyenler maneviyat beleşçileridir.Hakk'a uluşma yolunda bir usule(yola)tabi olmadan vuslatı arzulamak çalışmadan ücret istemenin eş değeridir.Teşbihte hata olmaz derler ya"Kör Allah'a nsıl bakarsa,Allah da ona öyle bakar".Peki,insanda bu manevi hallere ulaşmak duygusu nerden gelir?denirse İnanma insanın genlerinde bir proğramdır.Aşk bir ateştir.Ancak aşkı bin santigrat derecede kabul edersek insanın geninde bulunan bu inanma duygusunun ateşi ise sıcaklığı düşürülmüş ateş gibidir.Sıfır dereceside bir ateş seviyesidir.Yani donma derecesinde ateşin en düşük halidir.Manevi dünyaya isteğin en alt hali"1"santigrattan başlar.Allah'ı aramaya başlamak,Allah'dan uzak düşüren tüm şeylerle alakayı kesmekle başlar.
İnsan'a konuşan hayvan diyede tarif edilsede İNSANİYET makamının iki yüzü vardır.Hernekadar insaniyet Hayvan ile Meleklik derecesi arasında kalsa da bu mertebede olanlar hayvaniyet ve hayvandan da aşağıya düşebilir yahut Meleklik veya melekiyetten üstün dereceye yükselebilir.Hayvaniyete mensup sıfatlar terkedilmedikçe İnsaniyet makamına çıkılımız.Fiziksel şeklimizin farklılığı bizi insaniyet derecesine çıkarmaz.
Men arefe nefsehu fekad arefe Rabbehu
Nefsini sen bilmedin Süphan'ı arzularsın
Sen bu evin kapusun henüz bulup açmadın
İçindeki kenz-i bi-payanı arzularsın
Taşra üfürmek ile yalınlanır mı ocak
Yönün Hakk'a dönmedin ihsanı arzularsın
Cevzun yeşil kabını yemekle dad bulunmaz
Zahir ile ey fakih Kur'an'ı arzularsın
Şarabı sen içmedin sarhoş ü mest olmadın
Nicesi Hakk emrine fermanı arzularsın
Gurbetliğe düşmedin mihnete sataşmadın
Kebab olup pişmedin büryanı arzularsın
Yabandası evin yok bir yanmış ocağın yok
Issız dağın başında mihmanı arzularsın
Ben bağ ile bostanı gezdim hıyar bulmadım
Sen sögüt ağacında rummanı arzularsın
Başsız kabak gibi bir tekerleme söz ile
Yunusleyin Niyazi irfanı arzularsın
(Niyazi-i Mısri)
Hayvanı sen geçmedin insanı arzularsın
Bir insan,Hakkı bilme ve tanıma yolunu arzulamamış,bu yönde olan insanlarla birlikte olmayı,onlarla yürümeyi istemeden (fiziksel gayret içine girmeden),duygu ve fikir olarak Cenab-ı Hakkın müşahedesini isteyen,ruhsal zevk yaşamayı isteyenler maneviyat beleşçileridir.Hakk'a uluşma yolunda bir usule(yola)tabi olmadan vuslatı arzulamak çalışmadan ücret istemenin eş değeridir.Teşbihte hata olmaz derler ya"Kör Allah'a nsıl bakarsa,Allah da ona öyle bakar".Peki,insanda bu manevi hallere ulaşmak duygusu nerden gelir?denirse İnanma insanın genlerinde bir proğramdır.Aşk bir ateştir.Ancak aşkı bin santigrat derecede kabul edersek insanın geninde bulunan bu inanma duygusunun ateşi ise sıcaklığı düşürülmüş ateş gibidir.Sıfır dereceside bir ateş seviyesidir.Yani donma derecesinde ateşin en düşük halidir.Manevi dünyaya isteğin en alt hali"1"santigrattan başlar.Allah'ı aramaya başlamak,Allah'dan uzak düşüren tüm şeylerle alakayı kesmekle başlar.
İnsan'a konuşan hayvan diyede tarif edilsede İNSANİYET makamının iki yüzü vardır.Hernekadar insaniyet Hayvan ile Meleklik derecesi arasında kalsa da bu mertebede olanlar hayvaniyet ve hayvandan da aşağıya düşebilir yahut Meleklik veya melekiyetten üstün dereceye yükselebilir.Hayvaniyete mensup sıfatlar terkedilmedikçe İnsaniyet makamına çıkılımız.Fiziksel şeklimizin farklılığı bizi insaniyet derecesine çıkarmaz.
Men arefe nefsehu fekad arefe Rabbehu
Nefsini sen bilmedin Süphan'ı arzularsın
Sen bu evin kapusun henüz bulup açmadın
İçindeki kenz-i bi-payanı arzularsın
Taşra üfürmek ile yalınlanır mı ocak
Yönün Hakk'a dönmedin ihsanı arzularsın
Cevzun yeşil kabını yemekle dad bulunmaz
Zahir ile ey fakih Kur'an'ı arzularsın
Şarabı sen içmedin sarhoş ü mest olmadın
Nicesi Hakk emrine fermanı arzularsın
Gurbetliğe düşmedin mihnete sataşmadın
Kebab olup pişmedin büryanı arzularsın
Yabandası evin yok bir yanmış ocağın yok
Issız dağın başında mihmanı arzularsın
Ben bağ ile bostanı gezdim hıyar bulmadım
Sen sögüt ağacında rummanı arzularsın
Başsız kabak gibi bir tekerleme söz ile
Yunusleyin Niyazi irfanı arzularsın
(Niyazi-i Mısri)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder