Hakkı anlatanlara ve Hakk'ı gösterenleri bir müddet hayatlarında sahip olurlar.Onlara kavuştuktan sonra eski hayatlarını terk ederler ve sadece o mübareklerle meşgul bir hayat geçirirler.Bu dönem onların en saadetli devirleridir.Sonra bir gün ansızın sevdiklerinin kaybolması ile hasret günleri başlar .Şems kaybolmuştur.Arar,aratır ama nafile kuş uçmuştur.Bunun getirdiği yanma ve yakılma sonunda bir gün gelir ki aradığı kendindedir.
Nasıl ki dışarıda olan bir eşyanın varlığı ışık nedeniyle insanın beynine aksederek görme duyusu oluşuyorsa ve insan kendi beyninde mevcut olan görüntüyü dışarıda sanıyorsa,aradığı hakikatin kendisinde olduğunu anladığı vakitten sonra huzura kavuşacaktır.Tüm yaratılmış(mükevvenat)'ın ancak O olduğunu idrak edenler ise susarlar ve seyrederler.Çünkü Ruhun hakikatından bahsetmek Avamın inkarına,dar kafalılarda kavga ve cidale,Ehli hakikatı da helake sevkeder.Bu nedenle inciyi sedef içinde saklamak gereklidir.Ancak alimler ruhun mana ve hakikatından bahsetmeye mezundurlar.
Mevleviliğin başlangıcındaki istek ve arzu muhabbete ve zevke dönüştükten sonra gün gelir hasret başlar.Çünkü alıştığımız güzeller yüklerini toplayıp gitmişlerdir.Onların hatırası ,eşyaları,resimleri,dostları bir müddet bizi meşgul etsede susuzluğu gidermez.ve bir gün gelir aradığımız nesneyi kendi içimizde bulabilirsek bize emanet olarak verilen hayatın gayesi tahakkuk etmiş olarak yükümüzü toplayıp bu alemden bizde göçeriz.
Mevlana Vakfı İSKENDERUN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder