EVLİYANIN SÖZÜNÜ TUTAMAMANIN BEDELİ:BİR KÜP ALTIN

Hasan Hüda hazretlerinin torunu Şerife Hanımın anlatımıdır:Size Hasan dedemle olan bir muhabbetimizi paylaşayım istedim. Hasan dedemin yatıp uyuduğu ibadet ettiği odasının temizliğine ben giderdim.o odayı temizlemek o kadar güzeldi ki anneannem beni çağırırdı bende havalara uçardım gitmek için gittiğim vakitte üç beş gün kalırdım sırf dedemin gözlerinden akan o güzelliği seyredebilmek için. Gözlerinden akan neydi bilmiyordum ama göz çukurlarına bir bardak koyup akanı kana kana içmek isterdim.Hasan dedem dedi ki bir gün bana büyüklerin sözünü tut nederlerse yap dedi tamam dedim.Sonra bana dedi ki ben metli sultanımın sözünü tutmadım dedi ve anlattı
 Eskiden fakirlik vardı. İşimde yok çoluk çocuk kaldık. İzmir'den bir teklif geldi imam lazım imiş bende metli sultanımıza gittim ben İzmir'e gidiyorum dedim oda izin vermedi giderdin gitmezdin derken kızdı gitme dedim sana Hasan dedi bende çoluk çocuk ekmek ister gidecem dedim sultanım bana hadi git ulen dedi çıktım gittim İzmir'e. üç dört ay görevi tamamladım geldim birde ne göruyüm bizim Memet efendi zengin olmuş
Sordum baba bu ne iş hangi ara zengin oldu Memet efendi dedim oda bana sözümü tutsaydın falanca yerdeki bir küp altın seninde dedi
 Çok ısrar etti benim olması için o küp dolusu altının ama olmadı tutmadım sözünü dedi güldü.
(Yorum:Belki dünya zengini olacaktı amma manevi mertebesi duraksayacaktı. Hadiseye sırrı kader gözünden bakalım)