ÇINAR AĞACI

 Yunus Emre hazretleri yolu üzerinde bir çınar ağacına rastlar. Görkemli varlığı yükseklere ulaşan dalları ve yemyeşil yaprakları ile gözüken bu ağaçla konuşmak, ona bazı sırlar söylemek ister. Aslında bu ağaçtan kasıt kendini bilmeden dünyevi telaş içinde ömür tüketmiş,şöhret ,bilinmek, parmakla gösterilmek için zahiri ilimler öğrenip bu ilmine mağrur olanlara insan tipidir."BİR GÜN SANA ZEVAL ERE YÜCE KADDİN YERE İNE/BUDAKLARIN ODA GİRE KAYNAYA KAZAN KIZA SAÇ"(Bir gün seninde sonun gelir. Kocaman boyun toprağa karışır. Budakların ateşe atılır, kazan kaynatır,saç kızdırır)."Her şey ona dönecektir"(Yasin /83,Bakara  156)fetvasınca halk sonuçta O'na dönecektir. Bedenin iriliği değil gönlün diriliği önemlidir. Varlık ağacımızın dalı budağı oraya buraya uzandıkça kökten ve özden o kadar uzaklaşırız. O zaman "ben" diyen "ten"in yanması yok olması gerekir. Zevalli(sonlu) varlıkların ölmeden önce ölüp şimdiden "eyvallah"demeleri gerekir. Yoksa yolları ateşten geçer.Odun yakılınca benlikten kurtulur. Sonu kül olmaktır. Dalını kibirden Kibriya'ya, benden ve tenden soyunup Hakk'a uzatan ağacın akıbeti kül(yok) değil, küll(varlık,Hak) olmaktır.