Şeriat-ı İlahi,bu alem (alem-i keserat-çokluk alemi)için konulmuş kurallardır.Enbiya bu yolu yürüdüğü için sünnet demekteyiz.Ancak bu yolun sağında ve solunda iki azim uçurum vardır ki yetmiş iki millet bu uçurumlara açılan yollara sapmışlardır.Sünnet olan doğru yoldan sağ tarafta bulunan uçurum cebir uçurumu olup bu uçuruma düşenler kendi vücudlarını görürler ancak kendilerinde irade ve kudret görmezler.;ve nefislerine hoş gelmeyen emir ve nehyi ilahiyi inkar ederler ve tevil ederler.Halbuki emir ve nehyi inkar etmek,varlığı Kur'an la sabit olan cennet ve cehennemi inkar etmek demektir.Çünkü Emri işleyenin mükafatı cennet,nehyi işleyenin karşılığı cehennemdir.
Şeriat caddesinin sol tarafında bulunan uçurum ise Kudret ve kader sahasına düşüp Halık'ın kudretini mahluk kudretinin mağlubu bilenlerdir ve derler ki:Kul fiilinin yaratıcısıdır.Bu itikaddan fesatlar doğar.Bir anlamda Hak Teala'nın yarattığı kullar üzerinde tasarruftan aciz olması lazım gelir.Bu imkansızdır.Velhasılı kelam Hakkın vücud-u hakikisi karşısında kendi vücudunu gören ve yakin mertebesine ulaşamayan kimseler sünnet yolundan ayrılıp sağa ve sola saptıkları için yetmiş iki millet olmuşlardır.Hafız Şirazi buyurmuştur ki:"Yetmiş iki milletin kavgası vardır,hepsini mazur tut!Zira hakikatı göremediler,efsane yoluna çarptılar".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder