İnsanı Kamil'in ,emri ilahi gereği,şeriata muvafık düşmeyen bir fiili yapmasındaki hikmet anlaşılamayacağı için zahir ehli itiraz ve tan ederler.Muhammed Şah-ı Nakşibent hazretleri bir gece müritleriyle birlikte otururken "Bu gece hırsızlık edeceğiz"buyurdu.Sonra hep birlikte dışarı çıktılar.Gece karanlığında bir evin duvarını deldirip içeriye girdiler.Odada bir çok kıymetli kumaşlar var idi.Hepsini topladılar ve dergaha taşıttılar ve gelip oturdular.Biraz sonra o evi eşkiyalar bastılar.Evdeki kumaşların aşırıldığını görünce "Vah! vah! geç kaldık.Bizden evvelki hırsızlar kumaşları çalmışlar"diyerek geri döndüler.Ertesi gün Hz.Şah ev sahibine haber gönderip huzuruna çağırtarak kumaşları kendisine iade buyurdular.Gerçi zahiri şerde hırsızlık yasak ve haram idi.İnsan-ı Kamil zımnında bir hikmeti ilahi olan bu işi,ilahi emir gereği insanı kamil icra eder.İşte İbahatın manası(Haramı mübah görme)budur .Görüşü kısa olan zahir uleması bu hali görünce "Zındıklık"diye feryat eder.Halbuki
Kehf suresinde anlatıldığı gibi Hz.Hızır'ın seyahatinde Hz.Musa'nın itiraz ettiği tüm fiiller şeriata uygun olmayıp emri ilahi ile işlenmişti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder