TALUT,CALUT,DAVUD

 TALUT-CALUT-DAVUD

Bakara suresi 251 ayetinde  geçen bu isimlerin zahiri manalarının ötesinde batını manaları da mevcuttur.Kalb, Davut ile ifade edilmiş, nefs Calut ile manalandırılmıştır.Hz.Davud7un düşmana fırlatmak için sapanına aldığı taşlar ise dünyaya karşı hırs, ahirete meyil  ve heva ile nefse bağlılık taşlarıdır.Sonra bu üçü , “ Allah’tan başkasına iltifat “ olarak tek taş haline dönüşünce kalb Davud7u onu teslimiyet verıza sapanına koyarak nefis Calutuna attı.Allah Teala inayet rüazgarını müsahhar kılarak atılan taşı, nevayı nefsin miğferinin kenarına isabet ettirdi.Böylece miğfer yere düşüp kalpteki faydasız pek çok haslet çekip gitti.Bunun akabinde nefsin sıfat ve ahlakından otuz tanesi daha öldürüldü.Allah Teala bu şeytanlardan ve onların hiziplerinden müteşekkil arta kalan orduyu hezimete uğrattı.

“Allah ona hükümdarlık ve hikmet verdi”. Yani Kalb Davud’una hilafet hükümdarlığını  ve Rabbani ilhamlar hikmetini verdi.Ve ona Kur’anın hakikat, esrar ve işaretlherinden dilediğini öğretti.

“ Eğer Allah , insanların bir kısmıyla diğerlerini savmasaydı” ayetinde şuna işaret vardır: Eğer Allah talep erbabını, Allah7a vasıl olmuş meşayıh vasıtasıyla seyr ü süluk yoluna sokmasaydı, onların , kavim olan dinin kemalatını , nefs Calut’unun ve onun ordular halindeki kötü sıfatlarının istilasından korumak ve yine bunların , ruh beldelerini harab etmelerini engellemek üzere ahseni takvim üzere yaratılan istidat ve kabiliyetleri bozulurdu.