ABDÜLBAKİ BAYKARA DEDE

Yenikapı Mevlevihanesi’nin son şeyhi Abdülbâkî (Baykara) Dede Babası meşhur Celâleddin Dede’nin vefâtı üzerine 1908’de Yenikapı Mevlevîhânesi şeyhliğine getirilen Abdülbâkî (Baykara) Dede ise Yenikapı Mevlevîhânesi’nin son şeyhidir. Devrinin resmî mekteplerinde düzgün bir tahsil görmüş, Meclisi-i Meşâyih âzâlığı yapmış ve Mücâhidîn-i Mevlevîyye gönüllüleri alayına binbaşı rütbesiyle katılmıştır. Zarif, nüktedan, hoş sohbet, tam bir İstanbul efendisi olan Abdülbâkî Dede; edebiyat ve mûsikî ile meşgul olmuş, çok beğenilen şiirler kaleme almıştır. Tekkeler kapatıldığında 42 yaşına gelmiş olan Abdülbâkî Dede bu hadiseyle neredeyse bir ömür geçirdiği tekkesinden ve görevinden uzaklaştırıldı. En verimli çağında büyük bir boşluğa düşen Abdülbâkî Dede; “Hicranname”, “Tahassür ü Teessür” şiirlerinde olayların üzüntüsünü dile getirmiştir. Tüm bu yaşananlardan sonra yurdu yuvası bildiği Yenikapı Mevlevîhânesi onun için artık sadece bir hayaldi. Vakıflara el konulunca bir yandan da geçim sıkıntısına düşen Abdülbâkî Dede, geçimini sağlamak için iş aramış fakat bulduğu işlerin hiç birini devam ettirememişti. Abdülbâkî Dede’ye dervişlerin ve sûfîlerin arasında yaşadığı onca yıldan sonra bu hayat zor gelmişti. Hayat yüküne bir de astım hastalığının şiddetlenmesi eklenince 1935 yılında 52 yaşında vefat etti. Vefâtından önce yazdığı bir beyitte şöyle demişti: Bâkî cihanda bilmedi bir kimse kadrini Belki civâr-ı kabrine yârân gelir gider