Rivayet ederler ki Zamanının Asiyesi bir kadın Seyyid Burhaneddin hazretlerine mürid olmuştu. Bir gün şaka yoluyla Seyyid hazretlerine "Gençliğinizde riyazet ve mücahedeyi kemal mertebesine ulaştırmıştın Nasıl olur da ömrünün sonunda oruç tutmuyor ve namazlarının çoğunu kaçırıyorsun?" diye sorar.
Seyyid ise şöyle dedi:"Ey çocuğum, biz yük çeken devler gibiyiz. Ağır yükler çekmişiz, çok sıkıntılı zamanların felaketlerini tatmış uzak ve uzun yollar çiğnemişiz. Sayısız konaklar ve merhaleler aşmışız. Varlık kıl ve yününü dökmüş, zayıf, ince isteksiz olmuşuz. Ağır yükün altında adım atmış, az yemiş, dar boğazlı olmuşuz. Şimdi bizi bir kaç gün arpa vermek için besiye çekmişler ki beslenelim ve bir bayram günü olan Tanrı'ya kavuştuğumuz gün kurban olalım; çünkü zayıf kurban Tanrı'nın mutfağına yaramaz, yağlı kapıya daima yağlı kurban gerekir."
Beni öldürülen kimseye can veren Musa'nın öküzü bil,
Benim parçamın her parçası her özgün kişinin haşrine sebebtir.
Öküzün uyuması ve bir şey yemesi , bayram içindir.
O, bayramda kesilmek için beslenir.(Mesnevi cilt ııı s:651)
Bunun üzerine kadın ağladı. Seyyid'in ayaklarını öpüp tövbeetti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder