İnsan uzaktan dönen değirmen dolabını görür,yaklaştığında bu dolabı döndüren şeyin su olduğunu idrak eder.Bu nedenle insanlarda oluşan fikirlerin ve inançları oluşturan bir kaynak vardır.Eğer bu kaynağa bakılmayıp fikirlere bakılırsa ayrılıklar görülür..Ayrılığa değilde buna sebeb olan su kaynağına bakılırsa aslında insanın Kazai ilahinin zebunu olduğu anlaşılır ki bu her insanın genetik olarak tabi olduğu Hak Tealala'nın bir ismi şerifidir.Bu ismin mahkumudur.Bu isme ulaşmak Tevhid(Birlik)anlayışını verir.Bu isme ulaşmayıp alemi keseratta kalınırsa sen-ben,sucu-bucu,o-bu söylemleri başlar.Bilgisi,Hakkel yakine ulaşan kimse,tüm insanları ahvalinde ve efalinde mazur görür.Mazuriyetten maksat tabi olduğu ilahi ismin etkisi altında mahkumiyettir.Deniz üzerinde köpüğü görmek şucu-bucu'luktur.
Denize dalmak ise hayrettir.Deryayı gören hayrette kalır ve dilini kıylü kalden mahfuz tutar(korur)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder